Z zapisków Abd al-Hazira

Właśnie powróciłem z podróży po najdalszych zakątkach zamarzniętych pustkowi znanych jako Dreadlands, pięknego niegdyś miejsca, zmienionego na zawsze przez wielkie zniszczenie. Tylko ruiny miast i wyjałowiona ziemia pozostały dla żyjących istot. Zmierzałem do wioski zwanej Bronn, aby przenocować, lecz gdy wkroczyłem na jej teren, ujrzałem pogorzelisko, jakiego nigdy w życiu nie widziałem. Powinienem był uciekać w obliczu zagrożenia, ale moja ciekawość nakazywała mi iść dalej. Większość budynków spłonęła doszczętnie i tylko parę żarzących się kawałków drewna podpowiadały mi, że w tych miejscach stały domy. Dym drażnił me płuca. Wszędzie walały się ciała. Większość była rozczłonkowana, a niektóre były na wpół pożarte. Wioska była opuszczona... Przynajmniej tak mi się wydawało.

Spojrzałem w stronę karczmy i ujrzałem wyłaniające się z ciemności potwory. Zaczęły krzyczeć coś w nieznanym mi języku. Były zlepkiem ciał stworzonych wyłącznie do walki. Bezsilny stałem bez ruchu, patrząc, jak zbliżają się w mym kierunku. Największy chwycił mnie za pelerynę i uniósł. Pazury rozcięły materiał i częściowo zraniły moją skórę. Jego oddech był gorący i zapachem przypominał zdechłe ryby. W pewnej chwili rozczapierzył paszczę ukazując setki ostrych jak brzytwy zębów. Były one zielone i częściowo zabarwione na czerwono przez krew. Martwiło mnie tylko jedno: Że mój głos ucichnie i nigdy więcej nie przekaże wam, drodzy czytelnicy, sprawozdań z moich wypraw...

Świszczący dźwięk rozerwał ciszę i ujrzałem grot bełta sterczącego z oka bestii. Krew trysnęła mi w twarz. Monstrum zawyło i upuściło mnie na ziemię. Reszta potworów nerwowo zaczęła poszukiwać sprawcy i przestała się mną interesowac. Podnosząc się ostatkiem sił, zerknąłem w stronę, skąd padł strzał.

Wyłoniła się z cienia i szybkim ruchem zgładziła resztę przeciwników. Operowała dwoma kuszami, wystrzeliwując grad bełtów ponad moją głową. Pociski jeden po drugim przebijały monstra. Wtedy to spotkałem Demon Hunter'a po raz pierwszy...

Dziewczyna nie wyglądała na więcej niż 20 lat. Każdy strzał dosięgał celu. Rogate demony padały jeden za drugim. Kątem oka zobaczyłem więcej poczwar próbujących zajść ją od tyłu. Głos zamarł mi w piersi, gdy próbowałem ją ostrzec. Nie musiałem tego robić, dobrze o nich wiedziała. Sięgnęła do pasa i wyciągnęła połączone sznurem trzy metalowe sfery. Kule umiejętnie rzucone obwinęły się dokoła jednego z demonów i eksplodowały. Ogień oślepił stwory, co pomogło mej wybawczyni pozbyć się reszty przeciwników.

Spojrzała po raz ostatni w stronę ruin. Wyglądała na zadowoloną. Podeszła kilka kroków dalej i pokiwała głową. -"Nikt nie ocalał"- odparła. Dało się słyszeć smutek w jej głosie...

Zwą się Demon Hunters (Łowcami Demonów). Jest to grupa fanatycznych wojowników, którzy przyrzekli sobie, że zniszczą wszystkie demony z płonących piekieł. Łowców jest setki, a ich rodzinne strony to Dreadlands. Wybrali sobie ten rejon, by móc w spokoju trenować bez obawy, że ktoś im przeszkodzi. Posiadają w sobie coś, co sprawia, że są odporni na zepsucie ze strony demonów, które doprowadza do szaleństwa zwykłych śmiertelników. Ta umiejętność pozwala na używanie mocy potworów jako broni. Lecz nie tylko to ich łączy...

Tamtej nocy dziewczyna opowiedziała mi historię z dzieciństwa. Pewnej nocy demony zaatakowały jej wioskę. Patrzyła bezczynnie, jak sługusy piekieł niszczą jej rodzinne strony. Wymordowały wszystkich, których znała. Zginęłaby z nimi, lecz udało się jej uciec. Ukrywała się wiele dni, aż do chwili, gdy została znaleziona przez Łowcę Demonów. Mężczyzna zauważył potencjał drzemiący w małej, przestraszonej dziewczynce i postanowił ją wytrenować. Dodała, że każdy Łowca posiada podobną historię. Są osobami, które przeżyły i jedynym ich celem jest zemsta.